En zo begon het...

Selamat malam, Belanda!

Goed, het is alweer een tijdje geleden dat ik een reisdagboek bijhield, dus dit wordt weer even wennen, maar daar gaan we dan. Ik heb nog niet superveel meegemaakt, dus voor nu even antwoord op de belangrijkste vragen die ik heb gehad:

1. Hoe was de reis?
Lang! We hebben er ongeveer 24 uur over gedaan, iets langer dan gepland. Het laatste stuk, van Jakarta naar Semarang, was het spannendst, door een flinke bui konden we niet landen. Verder verliep het allemaal heel soepel en heb ik relatief veel geslapen.

2. Waar slaap je nu?
We slapen bij Felicia, een basisarts uit Semarang. Ik zeg wij, want ik ben hier met Willianne (zij is ook coassistent en zit in dezelfde groep als ik) en Tim (haar vriend). Felicia verhuurt een kamer van haar ouderlijk huis aan Nederlandse coassistenten die stage lopen in Indonesië. We blijven hier maar een week, want volgende week begint onze stage in Jepara. We zijn hier in principe van alle gemakken voorzien. Er is geen warm water, maar dat is ook niet nodig, want het is rond de 30 graden. Eten doen we buiten de deur, daar is genoeg gelegenheid voor en het is goedkoop. Het ziekenhuis is maar vijf minuten lopen hier vandaan. De stad is vooral druk, er is veel verkeer. Er zijn vooral heel erg veel scooters. Echt heel erg veel.

3. Hoe is het weer daar?
Warm en nat. Het is hier rond de 30 graden en regenseizoen. Als het eenmaal regent, dan regent het ook echt en ben je binnen een paar minuten tot op het bot doorweekt. Gelukkig ben je daarna ook zo weer opgedroogd. Als het goed is duurt dit nog een paar maanden en begint daarna fanatiek de zon te schijnen. Ik weet nog niet zeker of ik daar heel erg naar uitkijk...

4. Wat ben je daar nu aan het doen?
Deze week hebben we introductieweek. Vandaag hebben we kennisgemaakt met professor Hussein, de stagecoördinator vanuit het universitair medisch centrum in Semarang. We werden heel vriendelijk ontvangen. Morgen krijgen we onderwijs over koortsende ziekten in de tropen en de zorgverzekering in Indonesië. Verder proberen we nog een extra taalcursus te volgen hier, want er wordt verwacht dat we ons kunnen redden in het Bahasa in het ziekenhuis waar we straks zijn en dat wordt een uitdaging. Verder hebben we nog geen rooster, dus wordt het ook een stukje improviseren.
Gisteren hebben we de oude binnenstad van Semarang bezocht. De straatnamen zijn daar nog Nederlands, net als de namen van een aantal gebouwen en restaurants. Verder is er een stukje van de stad dat helemaal beschilderd is in alle kleuren van de regenboog. En met alles bedoel ik alles: van de muren tot de daken tot alle individuele tegels van de straat een andere kleur, omhoog gebouwd tegen een heuvelwand met onmogelijk smalle paadjes. Alsof je Wonderland binnenloopt.

5. Hoe is het eten daar?
Tot nu toe lekker. Veel rijst en gefrituurde... alles? Ik word er blij van. Er wordt fanatiek koffie gedronken, zoals ik gewend ben, dus dat scheelt wat hoofdpijn. Er wordt wel veel suiker gegooid in alle mogelijke drankjes. Er zijn wat restaurants waar Westers gekookt wordt en verder is er ook een Burger King en een McDonalds, mocht ik toch nog heimwee krijgen. Voor nu houd ik het even bij Indonesisch eten.

6. Heb je al heimwee?
Het valt tot nu toe mee, want ik kan nog steeds niet geloven dat ik hier echt ben! (En dat het nog zo lang duurt voordat ik terugkom) Maar ik mis jullie wel, het zou best fijn zijn om even een biertje te gaan drinken met wat mensen.

Zo, hier laat ik het even bij voor nu. Het is hier bijna 23.00u (zes uur later dan in Nederland), dus ik ga zo langzaamaan eens slapen. Houd me vooral op de hoogte van alle Nederlandse roddels! Oh, en als je het leuk vindt: stuur me een appje met je adres, dan doe ik een kaartje voor je op de post.

Heel veel liefs en knuffels en tot snel!